Δεν μπορώ να μη γράψω δυο λόγια αποχαιρετισμού για τον αγαπητό μου ΓΙΆΝΝΗ ΠΑΠΑΔΌΠΟΥΛΟ, καθηγητή μου αρχικά και μετέπειτα συνάδελφο στο 1ο γυμνάσιο Αμαλιάδας, για 1 χρόνο περίπου, κατόπιν έγινε γυμνασιάρχης στο Πύργο και αργότερα στο Χολαργό …από όπου συνταξιοδοτήθηκε.
Απεβίωσε παραμονες ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ και κηδεύτηκε στο αγαπημένο του Γεράκι για το οποίο έγραψε το 2011 ένα αξιόλογο και με πολλά τοπικά στοιχεία βιβλίο με εκδότη το ΒΙΒΛΙΟΠΑΝΟΡΑΜΑ.
Τον θυμάμαι παρόντα και δραστήριο στα ετήσια μνημόσυνα του Συνδέσμου μας όπου έψελνε και ομιλούσε. Επίσης σύχναζε στο καφέ-ρέστοραν ΗΡΩΟΝ, με τον υπεραιωνόβιο φίλο του Διονύση Ζαφειρόπουλο τον οποίο φρόντιζε και περιποιείτο (έφυγε κι εκείνος λίγο νωρίτερα). ΚΑΛΗ ΤΟΥΣ ΜΝΗΜΗ!
Υ.Γ. Στη σελίδα 148 του βιβλίου του περιγράφει πώς προέκυψε η μνημειώδης φράση «γερακαίος είναι, βαρείτε του» για την οποία θα επανέλθω σε άλλο μου σημείωμα…
Γιάννης Θεοδωρόπουλος.